وقوف

فاستعذ بالله انه هو السمیع العلیم

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

گاهی توی زندگی سرت رو... حالا یا میندازی پایین یا می گیری بالا و بکوب حر کت می کنی؛

مثل وقتایی که برای یه سفر کاری فرضا از مشهد راه می افتی به سمت تهران دیگه برات اهمیت نداره تو مسیر چه مناظری رو می بینی ، مناظر زیباست ؟ نیست؟ یا اینکه چند بار اون مسیر رو رفتی؟ یا... این روزها هم با این سبک زندگی و با این هجمه ی افکار حتی ممکنه تهران به اون عظمت رو هم رد کنی و اصلا متوجه نباشی!!

خلاصه گاهی سرعتت خیلی بالاست! نفس کم میاری سربالایی زندگی رو؛ چپ می کنی سرپایینی ها رو...

گاهی باید کمی، برای شاید چند ثانیه، یا دقیقه، یا ساعت یا.... یا حتی سال ،‌بزنی کنار ،‌ترمز دستی رو بکشی بالا و به قول کشور دوست و برادر همسایه "ایسته کنی" ؛ تا حداقل ِ کم جایگاه خودت رو توی نقشه پیدا کنی، ببینی چقدر به مقصد مونده، آیا مایحتاجت کفاف راه باقی مونده رو می کنه؟، اصلا مسیر رو درست می ری؟ راه نزدیکتری نیست؟ یا حتی دورتر اما هموارتر؟!...

باید مثل علامت "م" وقف قرآن توقف کنی تا با نفس بیشتری ادامه ی آیه های زندگی رو بخونی تا مبادا وسطش کم بیاری و معنی جمله تغییر کنه!

باید...

تو فلسفه وقوف در عرفات بیشتر تاکید رو تامل و تفکر و خودشناسی است برای خداشناسی و حتی برای توبه و بازگشت،‌ فرصتی برای رشد و تعالی... فرصتی برای خوب شدن ،‌خوب بودن، خوب موندن؛

و "وقوف" که بعد از قریب به یکسال به این نام مفتخر شده به منظور همین تامل و تفکر و گاهی جدا شدن یا حتی کنار کشیدن یا.... از دنیای واقعی است به منظور نظاره کردن خودم از جایگاهی جدای از مکان حضورم!!

وقوف، فرصتیه برای آروم شدن،‌حتی برای چند ثانیه ، فکر کردن حتی برای چند لحظه، و ان شاءالله تامل درست برای تمام باقی این عمر...

به وقوف حقیقتا خوش اومدین

ان شاءالله از این به بعد بیشتر اینجا خواهم بود! :)